حكَايَةُ بهلول
۱) نزْهَة الجُمُعَة
اَلزَّمَنُ: فَصْلُ الرَّبِيعِ الْبَدِيعِ، وَهُوَ أَطْيَبُ فُصُولِ السَّنَةِ.اَلْوَقْتُ: بَعْدَ الْعَصْرِ، وَقُرْصُ الشَّمْسِ يَمِيلُ إِلَى الْغُرُوبِ.
بُهْلُولٌ فتى نَشِيطٌ فِي الْحادِيَةَ عَشْرَةَ مِنْ عُمْرِهِ.فَكَّرَ فِي أَنْ يَقْضِيَ بَعْضَ الْوَقْتِ، فِي خارِجِ الْمَنْزِلِ.
اِرْتَدَى مَلابِسَ الْخُرُوجِ، واتَّجَهَ إِلَى والِدَتِهِ “إِقْبالَ”یقول: سَأَذْهَبُ إِلَى الْقَرْيَةِ الْقَرِيبَةِ عَلَى شَطّ النَّهْرِ،
لِلتَّنَزُّهِ.
قالَتْ لَهُ: لَمْ تَسْتَأْذِنْ مِنِّي، قَبْلَ ارْتِداءِ مَلابِسِكَ.”بهلول”اسْتَرْضَى والِدَتَهُ، وَقَدَّمَ اعْتِذارَهُ عَمَّا فَعَلَ.
”إقبال” قالت له: أیّ كِتابٍ تَحْمِلُهُ فِي يَدِكَ ؟أجابَها:”كِتابُ الْمُطالَعَة” أقْرَأ فُي صَفَحاتِهِ، وَأَنا أَتَنَزَّهُ .
أَذِنَتْ لَهُ والِدَتُهُ فِي الْخُرُوجِ، وَأَصْلَحَتْ هِنْدامَهُ. وقالت: اِحْتَرِسْ، يا بُنَيَّ، وَأَنْتَ عَلَى الطریق، لِتَأْمَنَ
الْمَخاطِرَ. لا تَتَأَخَّرْ فِي الْعَوْدَةِ إِلَى الْمَنْزِلِ، بَعْدَ قَضاءِ النُّزْهَة.
کلمات مهمّة:
نُزهَة: گردش الربیع: بهار أطیب: خوبترین، بهترین فتى نَشِيطٌ: یک نوجوان فعال و پر نشاط
يَمِيلُ إِلَى: به سمت …. می رود أَنْ يَقْضِيَ: که سپری کند، بگذراند إتَّجَهَ إِلَى: رفت به سوی
شَطّ: ساحل رودخانه یا دریا لِلتَّنَزُّهِ: برای گردش و تفریح لَمْ تَسْتَأْذِنْ مِنِّي: از من اجازه نگرفتی
ارْتِداءِ: پوشیدن اسْتَرْضَى: رضایت او را خواست. أیّ:کدام، چه
قَدَّمَ اعْتِذارَهُ عَمَّا فَعَلَ:از او به خاطر کاری که انجام داده عذر خواهی کرد أَذِنَتْ لَهُ:به او اجازه داد
أَصْلَحَتْ: درست کرد هِنْدامَهُ: قد و قامت موزون و معتدل أصلحت هندامه: ظاهرش را مرتب کرد
اِحْتَرِسْ:مراقب باش لِتَأْمَنَ المخاطر: تا از خطر ها در امان بمانی لا تَتَأَخَّرْ فِي:دیر نکن قَضاءِ النُّزْهَة: گردش کردن
۲) “بُهلولٌ” مَعَ نَفْسِهِ
”بُهلولٌ” خَرَجَ مِنَ الْمَنْزِلِ، وَفِي يَدِهِ كِتابُ الْمُطالَعَةِ لَمَّا خَرَجَ إِلَى الشَّارعِ، اشْتَغَلَ بِالتَّحَدُّثِ مَعَ نَفْسِهِ.
أَعْمَلَ فِكْرَهُ فِيما قالَتْهُ لَهُ والِدَتُهُ، قَبْلَ أَنْ يَخْرُجَ، صَوْتُها، وَهِيَ تَتَحَدَّثُ إِلَيْهِ،
ما بَرِحَ يَرِنُّ فِي أذُُنَيْهِ.إِنَّها، فِي كُلِّ مَرَّةٍ، تَرْفَعُ إِصْبَعَها،
وَتُكَرِّرُ تَحْذِيرَها لَهُ.لَقَدْ أَصْبَحَ يَنْتَظِرُ هذا مِنْها، كُلَّما أَرادَ الْخُرُوجَ! …
والِدَتُهُ ما زالَتْ تُعامِلُهُ عَلَى أَنَّهُ طِفْلٌ، يَحْتاجُ إِلَى الرِّعايَةِ! …
إِنَّهُ يُحِبُّها كُلَّ الْحُبِّ، وَيَحْتَرِمُ أَوامِرَها كُلَّ الاِحْتِرامِ.
هُوَ لا يَشُكُّ فِي أَنَّها تَرْعَى مَصْلَحَتَهُ، وَتَبْغِي لَهُ الْخَيْرَ.
لكِنَّها تَنْسَى، بِرَغْمِ ذلِكَ أَنَّهُ قَدْ جاوَزَ مَرْحَلَةَ الطُّفُولَةِ! …
لَمْ يَعُدْ صَبِيٍّا صَغِيرًا، يَجْهَلُ: ماذا يَنْفَعُهُ، وَماذا يَضُرُّهُ؟
لَيْسَ بِحاجَةٍ إِلَى التَّحذِيرِ، كَما كانَ وَهُوَ فِي نَشْأَتِهِ.
صارَ يَتَضايَقُ كُلَّما صَكَّ سَمْعَهُ قَوْلُها :اِحْذَرْ … اِحْتَرِسْ.
يَحْسُنُ الْآنَ بِوالِدَتِهِ، أَنْ تَطْمَئِنَّ إِلَى سَلامَةِ تَصَرُّفاتِهِ.
کلمات مهمّة:
”بُهلولٌ” مَع نَفسِهِ: بهلول در خودش فرو رفته اشْتَغَلَ بِالتَّحَدُّثِ مَعَ نَفْسِهِ: مشغول صحبت کردن با خودش شد
أَعْمَلَ فِكْرَهُ: تامل کرد، فکرش را مشغول….کرد فِيما: در آنچه که قالته لَهُ والِدَتُهُ: مادرش به او گفت
قَبْلَ أَنْ يَخْرُجَ: قبل از که بیرون برود صَوْتُها، وَهِيَ تَتَحَدَّثُ إِلَيْهِ: صدایش، درحالی که با او صحبت می می کرد
مابرح یرنّ فی أذُُنَيْه: همچنان در گوشاش می پیچید
إِنَّها، فِي كُلِّ مَرَّةٍ، تَرْفَعُ إِصْبَعَها، وَتُكَرِّرُ تَحْذِيرَها لَهُ: او (مادر) هميشه انگشتش را بالا می برد و هشدارش را تکرار می کند
لَقَدْ أَصْبَحَ يَنْتَظِرُ هذا مِنْها، كُلَّما أَرادَ الْخُرُوجَ! …: بهلول دیگر منتظر این رفتار مادرش بود هربار که می خواست بیرون برود
والِدَتُهُ ما زالَتْ تُعامِلُهُ عَلَى أَنَّهُ طِفْلٌ، يَحْتاجُ إِلَى الرِّعايَةِ! … مادرش همچنان با او مثل یک کودکی که به مراقبت نیاز دارد رفتار می کند
إِنَّهُ يُحِبُّها كُلَّ الْحُبِّ، وَيَحْتَرِمُ أَوامِرَها كُلَّ الاِحْتِرامِ: بهلول مادرش را بسیار دوست دارد و به دستوراتش بسیار احترام می گذارد
هُوَ لا يَشُكُّ فِي أَنَّها تَرْعَى مَصْلَحَتَهُ، وَتَبْغِي لَهُ الْخَيْرَ: او شک ندارد که مادرش مصلحتش را می خواهد و خیرخواه اوست(خیر را برایش آرزو دارد)
لكِنَّها تَنْسَى، بِرَغْمِ ذلِكَ أَنَّهُ قَدْ جاوَزَ مَرْحَلَةَ الطُّفُولَةِ! …: ولی او (مادر بهلول) فراموش می کند با اینکه او دوران کودکی را گذرانده است
لَمْ يَعُدْ صَبِيٍّا صَغِيرًا، يَجْهَلُ: ماذا يَنْفَعُهُ، وَماذا يَضُرُّهُ؟: که دیگر او یک پسر بچه نیست که نداند چه چیزی به نفعش و چه چیزی به ضررش است
لَيْسَ بِحاجَةٍ إِلَى التَّحذِيرِ، كَما كانَ وَهُوَ فِي نَشْأَتِهِ: به هشدار نیاز ندارد مثل آن زمانی که کودک بود
صارَ يَتَضايَقُ كُلَّما صَكَّ سَمْعَهُ قَوْلُها : اِحْذَرْ … اِحْتَرِسْ: خسته و دلخور می شود هربار که گفته مواظب باش(برحذر باشِ) مادرش به گوشش بخورد
يَحْسُنُ الْآنَ بِوالِدَتِهِ، أَنْ تَطْمَئِنَّ إِلَى سَلامَةِ تَصَرُّفاتِهِ: بهتر است که الان (در این مرحله) مادرش به درستیِ رفتار او اطمینان داشته باشد
۳)عادَةُ السَّهْوِ
بُهْلُولٌ لَمْ يَنْتَهِ — خِلالَ الطَّرِيقِ — مِنْ حَدِيثِهِ مَعَ نَفْسِهِ! … لا شَكَّ فِي أَنَّ والِدَتَهُ تُوالِي تَحْذِيرَهُ، لِسَبَبٍ مُهِمٍّ!
لاحَظَ عَلَى نَفْسِهِ أَنَّهُ كانَ يَسْهُو فِي أَحْيانٍ كَثِيرَةٍ!كادَ سَهْوُهُ، يُصْبِحُ — مَعَ الْأيَّامِ — عادَةً مُلازِمَةً لَهُ! …
كُلَّما سَها عَنْ شَيْءٍ، أَخَذَ يَلُومُ نَفْسَهُ أَشَدَّ اللَّوْمِ.كانَ شَدِيدَ الْحِرْصِ عَلَى أَلَّا يَتَكَرَّرَ مِنْهُ ذلِكَ السَّهْوُ.
وَقَعَتْ مِنْهُ أَخْطاءٌ كَثِيرَةٌ، سَبَّبَتْ لَهُ مَتاعِبَ مُتَلاحِقَةً.اَلْحَمْدُ لِلهِ علَى أَنَّ نَتائِجَ هذِهِ الْأخَطاءِ لَمْ تَكُنْ خَطِيرَةً.
لكِنَّ الْمَثَلَ الْمَعْرُوفَ يَقُولُ: ما كُلَّ مَرَّةٍ، تَسْلَمُ الْجَرَّةُ.يَجِبُ عَلَيْهِ دائِمًا أَنْ يُعالِجَ — فِي نَفْسِهِ — عادَةَ السَّهْوِ.
سَيَحْرِصُ كُلَّ الْحِرْصِ عَلَى أَلَّا تَجِدَهُ والِدَتُهُ ساهِيًا، بَعْدَ الْآنَ.سَتَكُفُّ — حَتْمًا — عَنْ تَكْرارِ تَحْذِيرِها لَهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ.
سَتُدْرِكُ أَنَّهُ جاوَزَ الطُّفُولَةَ، وَصارَ يُحْسِنُ تَقْدِيرَ الْأمُورِ.سَتَعْرِفُ — حِينَئِذٍ — أَنَّهُ يَسْتَحِقُّ مِنْها أَنْ تَثِقَ بِسُلُوكِهِ.
كلمات مهمة:
عادة السهو: عادت غفلت و فراموشی لَمْ يَنْتَهِ مِنْ حَدِيثِهِ مَعَ نَفْسِهِ! …: صحبتش با خودش تمام نشد.
خِلالَ الطَّرِيقِ: در طول مسیر لا شَكَّ فِي: شکی در این نیست که….
تُوالِي تَحْذِيرَهُ: مدام و پی در پی به او هشدار می دهد. لاحَظَ عَلَى نَفْسِهِ: در خودش دید(ملاحظه کرد)
كانَ يَسْهُو: سهل انگاری می کرد.(غفلت و فراموش کاری می کرد)
كادَ سَهْوُهُ: نزدیک بود فراموش کاری اش مَعَ الْأيَّامِ: با گذشت روزها یُصبِحِ عادَةً مُلازِمَةً لَهُ! …: یک عادت ماندنی و پایدار شود.
كُلَّما سَها عَنْ شَيْءٍ: هربار چیزی را فراموش کند.
أَخَذَ يَلُومُ نَفْسَهُ أَشَدَّ اللَّوْمِ: شدیدا شروع به سرزنش کردن خود می کند.
كانَ شَدِيدَ الْحِرْصِ: بسیار حریص بود.(بسیار تلاش می کرد).
عَلَى أَلَّا يَتَكَرَّرَ مِنْهُ ذلِكَ السَّهْوُ: که آن فراموش کاری تکرار نشود.
وَقَعَتْ مِنْهُ أَخْطاءٌ كَثِيرَةٌ: اشتباهات بسیاری از او به وقوع پیوست(از او سر زد / مرتکب شد)
سَبَّبَتْ لَهُ مَتاعِبَ مُتَلاحِقَةً: که رنج ها و سختی های پی درپی برای اول به دنبال داشت.
لَمْ تَكُنْ خَطِيرَةً: خطرناک(وخیم) نبود. ما كُلَّ مَرَّةٍ، تَسْلَمُ الْجَرَّةُ: كوزه سفالي هر دفعه (كه بيافتد) سالم نمی ماند.
يَجِبُ عَلَيْهِ: او باید يُعالِجَ — فِي نَفْسِهِ — عادَةَ السَّهْوِ:عادت فراموش کاری خودش را درمان کند.
عَلَى أَلَّا تَجِدَهُ والِدَتُهُ ساهِيًا، بَعْدَ الْآنَ: که مادرش او را فراموش کار نبیند. سَتَكُفُّ — حَتْمًا — عَنْ: قطعا دست خواهد کشید از…
سَتُدْرِكُ: خواهد فهمید. جاوَزَ الطُّفُولَةَ: دوران کودکی را گذراند.
صارَ يُحْسِنُ تَقْدِيرَ الْأمُورِ: ارزيابی و سنجیدن کارها را به خوبی می داند.
سَتَعْرِفُ — حِينَئِذٍ — أَنَّهُ يَسْتَحِقُّ مِنْها أَنْ تَثِقَ بِسُلُوكِهِ: در آن هنگام است که او (مادرش)خواهد فهمید که او این شایستگی را دارد که به رفتارش اطمینان کند.
۴) جَمالُ الطَّبيعَةِ
بهلول ماشٍ فِي الشَّارِعِ، مُتَّجِهٌ إِلَى مَكانِ الْقَرْيَةِاَلشَّارِعُ-أَمامَهُ-واسِعٌ هادِئٌ،والْحَرَكَةُ فِيهِ مُنْتَظِمَةٌ حَسَنَةٌ.
اَلنَّاسُ يَغْدُونَ وَيَرُوحُونَ، يَتَجَلَّى عَلَى وُجُوهِهِمْ بِشْرٌ وَإِيناسٌ.مُرُورُ النَّسِيمِ حَوالَيْهِ لَطِيفٌ مُنْعِشٌ، تَطِيبُ مِنْهُ الْأنَفاسُ!
اَلسَّماءُ — فَوْقَهُ — تَبْدُو لَهُ فِي مَناظِرَ غايَةٍ فِي الْجَمالِ.اَلْفَضاءُ تَنْتَشِرُ فِيهِ السُّحُبُ الْمُتَناثِرَةُ، زاهِيَةَ النُّقُوشِ.
اَلشَّفَقُ الْأحَمَرُ يَنْفُضُ عَلَى السُّحُبِ الْمُتَوالِيَةِ صِبْغَتَهُ الْبَهِيَّةَ.قُرْصُ الشَّمْسِ يَنْحَدِرُ — بِنُورِهِ الْوَرْدِيِّ — إِلَى جِهَةِ الْغُرُوبِ.
بهلول جَعَلَ يُنَقِّلُ خُطاهُ فِي الشَّارعِ الْفَسِيحِ، عَلَى مَهْلِهِ.لا يَمَلُّ أَنْ يَبْعَثَ بِنَظَراتِهِ الشَّيِّقَةِ الْمُسْتَمْتِعَةِ، هُنا وَهُناكَ.
لَمْ يَشْعُرْ بِطُولِ الطَّرِيقِ، لِاسْتِمْتاعِهِ بِهِ، أَثْناءَ الْمُضِيِّ فِيهِ.شَغَفَتْ قَلْبَهُ الْمَناظِرُ الْمُلَوَّنَةُ، وَهُوَ يَتَطَلَّعُ بِعَيْنَيْهِ إِلَى الْأفُقِ!
كَأَنَّهُ شَدِيدُ الْعَطَشِ، يُرْوِي — بِنَظَراتِهِ — ظَمَأَهُ إِلَى الْماءِ!هذا الْوَقْتُ، فِي أَثْناءِ فَصْلِ الرَّبِيعِ، وَقْتٌ بَهِيٌّ بَدِيعٌ!
كلمات جديدة:
جَمالُ الطَّبِيعَة: زیبایی طبیعت ماشٍ فِي الشَّارِعِ: در خیابان راه می رود
مُتَّجِهٌ إِلَى: به سمت، به سوی الْقَرْيَةِ: روستا،ده هادِئٌ: آرام
مُنْتَظِمَةٌ حَسَنَةٌ: خوب و منظم
يَغْدُونَ: صبح زود به سمت مقصد رفتن(می روند)
يَرُوحُونَ: عصر یا غروب به خانه باز می گردند
يَتَجَلَّى: نمایان می شود عَلَى وُجُوهِهِمْ: بر چهره هایشان
بِشْرٌ وَإِيناسٌ: شادمانی و خرسندی
مُرُورُ النَّسِيمِ: گذر باد نسیم حَوالَيْهِ: اطرافش مُنْعِشٌ: شادمان و جان بخش
تَطِيبُ مِنْهُ الْأنَفاسُ: نفس ها جانِ تازه می گیرد تَبْدُو لَهُ: برایش نمایان می شود
غايَةٍ فِي الْجَمالِ: بسیار زیبا
السُّحُبُ: ابرها الْمُتَناثِرَةُ: پراکنده زاهِيَةَ النُّقُوشِ: با صحنه های زیبا، با رنگ های زیبا
اَلشَّفَقُ الْأحَمَرُ: سرخی نور خورشید به هنگام غروب يَنْفُضُ: می تکاند الْمُتَوالِيَةِ: در پی هم
صِبْغَتَهُ: رنگش الْبَهِيَّةَ: نیکو، زیبا يَنْحَدِرُ: به سمت پایین می آید الْوَرْدِيِّ: صورتی
جَعَلَ يُنَقِّلُ خُطاهُ: شروع به قدم زدن کرد الْفَسِيحِ: وسیع و فراخ عَلَى مَهْلِهِ: به آرامی و آهستگی
لا يَمَلُّ: خسته نمی شود
أَنْ يَبْعَثَ بِنَظَراتِهِ الشَّيِّقَةِ الْمُسْتَمْتِعَةِ، هُنا وَهُناكَ: از اینکه نگاه های مشتاق و لذت بردارش را به این سمت و آن سمت بفرستد
لَمْ يَشْعُرْ بِطُولِ الطَّرِيقِ: متوجه مسافت طولانی راه نشد لِإستِمتاعِه بِه: به خاطر لذت بردن از آن
أَثْناءَ الْمُضِيِّ فِيهِ: در خلال گذشتن از آن شَغَفَتْ قَلْبَهُ الْمَناظِرُ الْمُلَوَّنَةُ: مناظر رنگارنگ دل او را گرفت
يَتَطَلَّعُ: چشم می دوزد، نگاه می کند كَأَنَّهُ: گویی او، انگار شَدِيدُ الْعَطَشِ: بسیار تشنه
يُرْوِي: سیراب می کند ظَمَأَهُ: تشنگی اش بَهِيٌّ بَدِيعٌ: زیبا و شگفت آور
